Ben je weleens bang? Best een beladen vraag waar ik in ieder geval snel geneigd ben om nee te zeggen omdat ik vrij nuchter in het leven sta. Als ik langer de tijd neem om deze vraag te beantwoorden dan komen er best een aantal punten naar boven bij mij waarvan ik denk: daar ben ik misschien wel bang voor inderdaad. Of bang, ik denk er weleens over na.
Nu ik een tijdje geleden als ondernemer gestart ben, sta ik ook veel vaker stil bij het leven. Misschien komt dat deels ook wel door Mees natuurlijk en door een verantwoordelijkheidsgevoel dat ik heb richting het gezin. Gezien het feit dat deze gebeurtenissen bijna een jaar na elkaar plaatsvonden (de geboorte van onze zoon en het starten van mijn eigen bedrijf), kunnen we dat ook niet helemaal los zien van elkaar.
Soms krijg ik de vraag of ik niet bang ben of bang was. En het enige antwoord dat ik daar op kan geven is, ja soms wel. Bang om te beginnen als ondernemer was ik niet, sterker nog ik voelde een enorme drang om voor mezelf te beginnen en het voelde eerder als opluchting dan als angst.
Maar waar ik bijvoorbeeld weleens aan denk en dus weleens bang voor ben. Wat als er iets gebeurd met mijn aanstaande vrouw, Mees of mezelf. Stel de gezondheid van één van ons krijgt een knauw of we belanden in het ziekenhuis of iets in die richting, hoe gaat het dan verder want dan worden er andere zaken van je verwacht. Dan kan je geen 40 uur werken maar minder uren werken betekent minder geld.
Of neem de Corona pandemie en dan met name het begin waar echt nog veel onduidelijk en onzeker was, dat was ook een onzekere periode voor veel recruiters. Bedrijven zochten geen mensen, dus mochten de recruiters op zoek naar een andere baan. En die andere baan was moeilijk te vinden. Hoe moet het als er straks een gigantische uitvinding op de markt komt waardoor recruiters overbodig worden (bij wijze van spreken, want ik geloof in de meerwaarde en de menselijke kant die ik kan bieden in het sollicitatieproces).
En nu is er bijvoorbeeld een dreigende situatie in Oekraïne en Rusland. Wat gebeurd er dan met Nederland? Wat gebeurd er met de gasprijzen, de benzineprijzen of erger nog de veiligheid van iedereen in Nederland. En wat doet een eventuele oorlog in Europa met onze banen? Daar kijk ik toch wel met een schuin oog naar en ga ik in de actiemodus om alvast te bedenken wat we eventueel kunnen doen als zoiets gebeurd.
Je moet er natuurlijk niet te veel over nadenken, je hebt er weinig invloed op en het is veel ‘wat als’. Maar soms spookt het weleens door mijn hoofd. Overigens ben ik meeste tijd kwijt aan het zoeken van nieuwe collega’s, genieten van mijn gezin en nadenken over wat ik beter kan doen als ondernemer. En die 5 tot 10% van de tijd die ik over heb denk ik hier weleens aan, maar nooit te lang.
Waar denk jij weleens aan of ben jij weleens ergens bang voor?
