Natuurlijk de arbeidsmarkt is krap, de NS heeft mensen nodig omdat op sommige trajecten geen treinen kunnen rijden vanwege een tekort aan personeel, de schappen van de supermarkt kunnen weleens leeg komen te staan want ze hebben geen vakkenvullers mee, een willekeurig koffietentje op de hoek zoekt nieuwe barista’s om de lekkerste koffie van de buurt te maken en zo zijn er nog tal van voorbeelden te noemen van bedrijven die moeite hebben met het aantrekken van nieuw personeel.
De grotere organisaties werken samen met recruitmentbureaus of nemen hiervoor een corporate recruiter aan. Dan is er in ieder geval iemand continue bezig met het vinden van nieuwe collega’s en uiteraard gebeurd dat op vele manieren. Het gewoonweg zoeken van mensen via verschillende kanalen zoals LinkedIn, Indeed, Monsterboard of andere jobsites, het verbeteren van het imago van het werk of het bedrijf waardoor men denkt nieuwe mensen aan te kunnen trekken, het geven van een referral bonus aan het huidige personeel als zij nieuwe kandidaten aanleveren en natuurlijk het inzetten van social media kanalen.
Soms komt het voor dat recruiters, recruiters moeten recruiten. Lekkere zin wel. Ook ik doe dat regelmatig. Ik heb voor mijn huidige opdrachtgever iO in Amsterdam ongeveer 80 recruiters, recruitment consultants / intercedenten benaderd voor de rol van corporate recruiter binnen iO in Amsterdam. 80, dat is best wel veel vind ik zelf. Van die 80 kandidaten hebben er ongeveer 20 een reactie gegeven. Dat vind ik dan weer heel weinig en dat verbaasd mij ontzettend.
Ik reageer zelf namelijk altijd op iemand die mij benaderd voor een nieuwe opdracht of een nieuwe baan, want ik weet hoe vervelend het is om niks te horen van iemand waarmee je hoopt in contact te komen en waarvan je hoopt dat diegene uiteindelijk weleens je nieuwe collega kan worden. En ik begrijp best dat je als developer bijvoorbeeld vaak benaderd wordt waardoor je alleen nog reageert op de leuke, originele berichten van recruiters.
Maar recruiters onder elkaar, dat zou toch anders kunnen? Ik vergelijk het met bijvoorbeeld motorrijders die naar elkaar zwaaien als je elkaar tegenkomen of bus- en trambestuurders die hetzelfde doen of zelfs met hardlopers die elkaar gedag zeggen (behalve in Amsterdam maar dat terzijde). Hoe kan je als recruiter nou niet de moeite nemen om even een reactie te geven met daarin: ‘Sorry Charlie, geen interesse. Succes met de zoektocht’. Je hoeft niet eens sorry te zeggen van mij, maar laat even weten dat je niet open staat voor een nieuwe baan omdat je hartstikke lekker op je plek zit. Jij weet als recruiter toch ook hoe vervelend het is als jouw kandidaten niet reageren, waarom doe je het zelf dan ook?
Hulde voor de recruiters die wel de moeite nemen om te reageren, dat wordt gewaardeerd!
Hoe kijk jij als recruiter aan tegen deze situatie?
Oh en mocht je als recruiter wel openstaan voor een nieuwe baan, ik help je graag met de zoektocht van jouw nieuwe uitdaging!
